Βροχοποιός
Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοιτων ανθρώπων που παγώνουνεπάνω απ’ τις σκεπές...Ας ξεπλύνουν οι πιο άγριες βροχέςαυτούς τους δρόμουςκι ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,που γεμίζουνε τη θάλασσα της φρίκης,που βουτάει αυτός ο δύτης μοναχόςΠριν τελειώσει η ανάσα τουκοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...
Διαμαντένιος ουρανός...Διαμαντένιος ουρανός...
Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε τοβάρος που λυγίζει τις ανθρώπινες καρδιές...Ας γκρεμίσουνε οι πιο άγριες ματιέςαυτά τα σκιάχτρακι ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρέναπου θα πάρει κάποια μέρα μοναχόςΠριν τελειώσει το τσιγάρο μεκοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...
Διαμαντένιος ουρανός!...
Όταν ήμουνα μικρός μες τα κύματα δε μ’ ένοιαζεαν ο κόσμος είν’ απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε...
Διαμαντένιος ουρανός!...