O vasilias tis skonis (Ο βασιλιάς της σκόνης)
Εγώ ο μικρός, ο αμνός του θεούξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού.Ξέρω πάντα η Τροία θα `ναι μίλια μακριάκι η ωραία Ελένη θα `ναι τώρα γριά.
Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπωστα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πωτο τραγούδι του τράγου με φωνή φονικήκαι να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή.
Ο βασιλιάς της σκόνης...
Θα περάσουν τα χρόνια, θα γυρίσει ο τροχόςόλα θα `ναι σαν πρώτα, όλα θα `ναι αλλιώς.Θα σε ψάχνω στους δρόμους που γυρνούσες, μα εσύθα `χεις γίνει σκιά, θα’ χουν όλα χαθεί.
Ένα βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελόθ’ απλωθεί η σκιά σου σ’ ένα δρόμο στενό.Τα ταξίδια, οι φίλοι, οι αγκαλιές, τα φιλιάσ’ ένα κόσμο θαμπό μακριά, μακριά.
Ο βασιλιάς της σκόνης...
Από του δράκου τη χρόνια, περάσαν χρόνιατώρα μπορεί να μην θυμάσαι τίποτααλλά η ρόδα της ζωής γυρνά αιώνιακαι μόλις λιώσουνε τα χιόνιανα `ρθεις να με βρεις.
Ο βασιλιάς της σκόνης...