yine yaz bittibiz göremeden güneşibulutlara esir oldukkararıp gitti, yıllarım bilemeden
neşeyi büyük sandıklara koydukgelen olmadı yerinekimse sormadı yüreğinde bu koca boşluk niyei̇nan olmadı daha derine
ki ben yormadım ben bu yorayıbir gün bile gideceğineyokluğunda yine yüz çevirdim aşkagüz geçirdim onca yaprağım sarardı soldu
sonbaharın sonunda bahar yok artıkyağmuru vurunca derde dert oldurüzgara vurunca derbeder oldum
Το καλοκαίρι πάλι τελείωσεχωρίς να δούμε τον ήλιοπαγιδευτήκαμε στα σύννεφατα χρόνια μου έφυγαν μέσα στη σκοτεινιά δίχως να το ξέρω
Αφήσαμε τη χαρά μέσα σε μέσα σε μεγάλες κάσεςδεν ήρθαν να πάρουν τη θέση τηςδεν ρώτησε κανείς γιατί υπάρχει αυτό το μεγάλο κενό μέσα στην καρδιά σουδεν πίστεψε κανείς ακόμα στο βάθος της
Και εγώ δεν μετέφρασα αυτό το όνειροακόμα και τη μέρα που θα έφευγεςστην απουσία σου πάλι γύρισα το πρόσωπο στον έρωταπέρασα το φθινόπωρο δεκάδες φορές, τα φύλλα μου κιτρίνισαν και έπεσαν
Στο τέλος του φθινοπώρου μου δεν υπάρχει πια άνοιξηόπως χτυπάει η βροχή έρχεται καημός επάνω στον καημόόπως χτυπάει ο άνεμος γίνομαι ράκος