Ο Μαυραϊλής
Στη Βαβυλώνα, στην Αμισόσαν πας, γεράκι μου χρυσό,θέλω να ειπείς του Μαυραϊλή—ώρα του καλή, ώρα του καλή—να ξαναρθεί στον τόπο μας, ω ω ω.
Πες του ποια μέρα θα ξεκινάνα βάλω διάτα στα βουνάκρυφά να ροδαμίσουνε—μαύρα μου βουνά, μαύρα μου βουνά—να τον καλωσορίσουνε, αχ αχ αχ.
Κι εσύ, μανούλα, κυρά γλυκιά,στον ήλιο βγάλε τα προικιάνα ιδεί που χρόνους δώδεκα—μάνα μου γλυκιά, μάνα μου γλυκιά—κρατώ το λόγο πό'δωκα, ω ω ω.
Παιδιά μην κλαίτε, μην κλαίτε πια,παράγγειλα στην Αραπιάνα φέρουν κόκκινο κρασί—έλα πιες κι εσύ, έλα πιες κι εσύ—για την καινούργια ανάσταση.