Mashina Vremeni "Mesto, gde svet (Место, где свет)" testo

Mesto, gde svet (Место, где свет)

Этот город застрял во вранье,Как Челюскин во льдах,Погрузившийся в ад,И частично восставший из ада.Наше общее детство прошлоНа одних букварях,От того никому ничегоОбъяснять и не надо.Что же мы всё кричим невпопадИ молчим не про то,И всё считаем чужое,И ходим, как пони, по кругу?Вы не поняли, сэр -Я совсем не прошусь к вам за стол.Мне вот только казалосьНам есть, что поведать друг другу.

Место, где свет,Было так близко,Что можно коснуться рукой.Но кто я такой,Чтоб оборватьХрустальную нить,Не сохранить.Прошло столько летИ нас больше нетВ месте, где свет.

Этот город застрял в межсезонье,Как рыба в сети.Стрелки все по нулямИ ни больше, ни меньше.Мы почти научились смеяться,Но как не верти,Что-то стало с глазамиКогда-то загадочных женщин.Хочешь, я расскажу тебе сказкуПро злую метель,Про тропический зной,Про полярную вьюгу.Вы не поняли, мисс,Я совсем не прошусь к вам в постель.Мне вот только казалосьНам есть, что поведать друг другу.

Место, где свет,Было так близко,Что можно коснуться рукой.Но кто я такой,Чтоб оборватьХрустальную нить,Не сохранить.Прошло столько летИ нас больше нетВ месте, где свет.

Мне никто не указ,Да и сам я себе не указ,Доверяю лишь левой руке,Маршруты рисую.Ну а тот, кто указ -Он не больно то помнит про нас,Да и мы поминаем его в беде или всуе.Что казалось бы проще,Вот бог, вот порог.Что же снова ты смотришьВ пустынное небо с испугом.Вы не поняли, лорд,Я отнюдь не прошусь к вам в чертог.Мне вот только казалосьНам есть, что поведать друг другу.Место, где свет,Было так близко,Что можно коснуться рукой.Но кто я такой,Чтоб оборватьХрустальную нить,Не сохранить.Прошло столько летИ нас больше нетВ месте, где свет.

Μέρος, όπου βρίσκεται το φως

Αυτή η πόλη έχει κολλήσει στο ψέμα,Όπως το Челюскин (ατμόπλοιο) στους πάγους,Έχοντας βυθιστεί στην κόλαση,Και έχοντας ανασυρθεί εν μέρει από την κόλαση.Η κοινή παιδική μας ηλικία πέρασεΑνάμεσα σε αλφαβητάρια,Γι'αυτό τον λόγο και κανείς δεν χρειάζεταινα εξηγήσει τίποτα και σε κανέναν.Γιατί λοιπόν εμείς φωνάζουμε άκαιραΚαι σιωπούμε για το λάθος,Και όλα τα λογαριάζουμε για ξένα,Και περπατάμε, σαν πόνι (αλογάκια), κυκλικά;Δεν καταλάβατε σωστά, κύριε (sir) -Δεν έχω σκοπό να βρεθώ στο τραπέζι σας.Απλά μου φάνηκεΌτι έχουμε τι να συζητήσουμε εμείς οι δύο.

Μέρος, όπου βρίσκεται το φως,Ήταν τόσο κοντά,Που γίνεται να φτάσεις με το χέρι.Αλλά ποιος είμαι εγώ,Για να κόψω βίαιαΤο κρυστάλλινο νήμα,Να μην το διαφυλάξω.Πέρασαν τόσα χρόνιαΚαι εμείς είμαστε απόντεςΑπό το μέρος, όπου υπάρχει το φως.

Αυτή η πόλη έχει κολλήσει ανάμεσα στις εποχές (?),Όπως το ψάρι στα δίχτυα.Όλοι οι δείχτες στο μηδένΚαι ούτε παραπάνω, ούτε λιγότερο.Εμείς σχεδόν μάθαμε να γελάμε,Αλλά όπως και να το γυροφέρεις,Κάτι συνέβη με τα μάτιατων κάποτε μυστήριων γυναικών.Θέλεις να σου πω ένα παραμύθιγια την κακιά χιονοθύελλα,για τον τροπικό καύσωνα,για την πολική χιονοστιβάδα.Δεν καταλάβατε σωστά, δεσποινίς (miss),Δεν έχω σκοπό να βρεθώ στο κρεβάτι σας.Απλά μου φάνηκεΌτι έχουμε τι να συζητήσουμε εμείς οι δύο.

Μέρος, όπου βρίσκεται το φως,Ήταν τόσο κοντά,Που γίνεται να φτάσεις με το χέρι.Αλλά ποιος είμαι εγώ,Για να κόψω βίαιαΤο κρυστάλλινο νήμα,Να μην το διαφυλάξω.Πέρασαν τόσα χρόνιαΚαι εμείς είμαστε απόντεςΑπό το μέρος, όπου υπάρχει το φως.

Κανείς δεν μου δίνει διαταγές,Μα ούτε εγώ ο ίδιος μου δίνω διαταγές,Εμπιστεύομαι μόνο το αριστερό μου χέρι,Σχεδιάζω δρομολόγια (διαδρομές).Αλλά κι αυτός που μου δίνει διαταγές,Αυτός με το ζόρι θυμάται για μας,Μα κι εμείς τον αναπολούμε στη συμφορά ή σε τυχαίες στιγμές.*Πόσο πιο απλό μπορεί να είναι,Εδώ είναι ο θεός, εδώ το κατώφλι.Τι κοιτάς πάλιΣτον έρημο ουρανό με τρόμο.Δεν καταλάβατε σωστά, μεγαλειότατε (lord),Δεν έχω σκοπό να βρεθώ στην έπαυλή σας.Απλά μου φάνηκεΌτι έχουμε τι να συζητήσουμε εμείς οι δύο.

Μέρος, όπου βρίσκεται το φως,Ήταν τόσο κοντά,Που γίνεται να φτάσεις με το χέρι.Αλλά ποιος είμαι εγώ,Για να κόψω βίαιαΤο κρυστάλλινο νήμα,Να μην το διαφυλάξω.Πέρασαν τόσα χρόνιαΚαι εμείς είμαστε απόντεςΑπό το μέρος, όπου υπάρχει το φως.