Η Σκάλα του Ουρανού
Καμμιά φορά που οι ζωντανοίστις πόρτες στέκουν ορφανοίξεσπάει μια μπόρα μακρυνήΣαβαχθανί σημαίνει.
Κι απ' του Παράδεισου το φωςγυρνάει του Κάϊν ο αδελφόςκαι λέει της πίκρας ο ανθόςστη γη μονάχα βγαίνει.
Μα εσύ που ζεις παντοτινάδυο δάκρυα δώσ' μου γιορτινάνα πίνω εδώ στα σκοτεινάγιατί είμαι διψασμένη.
Καμμιά φορά που οι ζωντανοίδεν έχουν στάλα υπομονήραγίζει η γυάλα η γαλανήΛαμά, λαμά σημαίνει.
Αγάπη αν έχεις αλλουνούτη σκάλα πάρε τ' ουρανούΜα πέτα τ' όνειρο απ΄το νουαλλοιώς δεν ανεβαίνει.
Κι εσύ που ακούς και δεν μιλάςμα σαν ευχή μοσχοβολάςδυο φύλλα δώσ' μου της καρδιάςγιατί είμαι γυμνωμένη.