Без страх от нищо
Умирам да те моляда не си отиваш , живот мой !Умирам да слушам нещата ,който премаълчаваш !Аз мълча и ти си отиваш ...Все още тая надеждата,че един ден ще съм способенда не крия раните си,които болят самопри мисълта как с всеки изминал ден те обичам повече ...Колко време ще чакаме ?!
Умирам да те взема в обятията сии ти да ме прегърнеш силно !Умирам да те забавлявам !Да ме целунеш когато се сабуждам,положил глава на гърдите ти , докато слънцето изгряваи постепено загубя мириса ти ...Потъвам в твоите устни ,които се приближаватшепнейки думи които нахлуват в сърцето ми,изгаряйки го отвътре ...
Умирам да те опозная ...Да знам какво мислиш ...Да отворя всички врати към теби да победя бурите, които искат да ни повалят ...Да спра погледа си в твоите очи ...Да запея с теб на разсъмване ...Да се целуваме докато устните ни се изхабят ...Да гледам в твоето лице как всеки денрасте зрънцето на любовта ...Да вярвам , да сънувам , да оставя всичко просто да се случва , като забравя за страха от страданието ...
Умирам да ти споделякакво ми минава през ума !Умирам да те интригувами да мога все още да те изненадвам !Да усещам всеки ден това пронизванев сърцето щом те видя ...Да мислят каквото искат ...Че може би съм луд !Това си е моя работа !И сега отново гледам на света в моя полза ...Отново виждам как блести светлината на слънцето ...
Semmitől sem félve
Majd meghalok, úgy könyörgökHogy ne menj el, életemMajd meghalok, hogy halljam ahogy mondodA dolgok amiket sosem mondasz kiElhallgattatnak engem és te elmészFenntartom a reménytHogy képes leszek egy napHogy a sebeket ne rejtsem elAnnyira fáj abba belegondolniHogy téged szeretni foglak napról napra jobbanMennyi időt fogunk várni?
Majd meghalok hogy csókoljalakÉs hogy erősen átölelj engemMajd meghalok, hogy élvezzelekÉs hogy csókolj meg mikor felébredszKényelmesen a melleden ameddig a nap előbukkanEl fogok veszni az aromádbanEl fogok veszni az ajkaid köztAhogyan suttogva közelednek egymáshozSzavak amik ebből a szegény szívből jönnekTűzet fogok érezni bennem legbelül.
Majd meghalok, hogy megismerjelekTudom, hogy az amit gondolszMegnyitja minden ajtódatÉs legyőzi ezeket a viharokat amelyek le akarják rombolniA szemeidet az én tekintetemmel nézemA hajnalt énekeljük meg együttCsókoljuk egymást amíg elhasználódnak az ajkainkÉs látom az arcod mindennapFelnő ez a magAlkotni, álmodni, hagyni mindent sarjadniA félelmet szenvedésre felváltani.
Majd meghalok, hogy elmondjam nekedAzt ami a fejemben zajlikMajd meghalok, hogy cselszövést tegyekÉs továbbra is képes legyek meglepni tégedÉrzem mindennap ezt a nyíllövést az ürességbeMi más lehet még amit mondanak?Mi mást lehet még amit gondolnak?Ha bolond vagyok az az én dolgomÉs most újra a saját szemszögemből nézem a világotHogy ismét láthassam a napfény ragyogását.
Senza paura di niente
Non vedo l'ora di supplicarti di non andare via amore mio,Non vedo l'ora di ascoltarti, dire le cose che non dici mai,masto zitto e te ne vai, mantengo la speranzadi essere in grado un giornodi non nascondere le ferite che fanno male al pensareche ti amo ogni giorno un po' di piùCosa stiamo aspettando?Non vedo l'ora di abbracciartie che tu mi abbracci fortemente,Non vedo l'ora di divertirti e che mi baci quando mi svegliaccomodato sul tuo petto fino al sorgere del sole,Mi perdo nel tuo aroma,Mi perdo nelle tue labbra che si avvicinano sussurrandoparole che arrivano a questo povero cuoreInizio a sentire il fuoco dentro me.
Non vedo l'ora di conoscerti, sapere ciò che pensi,aprire tutte le tue porte,e abbattere le tormente che vogliano abbatterci,Centrare il mio sguardo nei tuoi occhi, cantare con te all'alba, baciarci fino a consumare le nostre labbrae veder fiorire sul tuo viso ogni giorno quel seme, creare, sognare, lasciare che tutto sorga allontanando la paura di soffrire.Non vedo l'ora di spiegarti ciò che passa per la mia testa,Non vedo l'ora di offrirti e continuare ad essere capace disorprenderti,Sentire ogni giorno quel colpo di fulmine al vederti,Cosa ce ne importa di quel che dicono gli altri,Cosa ce ne importa di quel che pensano, se sono pazza è un mio problema, e ora vedo di nuovo il mondo a mio favore,Rivedo splendere la luce del sole.
Non vedo l'ora di conoscerti, sapere ciò che pensi,aprire tutte le tue porte,e abbattere le tormente che vogliano abbatterci,Centrare il mio sguardo nei tuoi occhi, cantare con te all'alba, baciarci fino a consumare le nostre labbrae veder fiorire sul tuo viso ogni giorno quel seme, creare, sognare, lasciare che tutto sorga, allontanando la paura di soffrire.(BIS)
Hiçbirşeyden korkmadan
Özlüyorum, sana yalvarmaya, gitmemen için, hayatımÖzlüyorum, hiçbirzaman söylemediğin şeyleri, duymayı özlüyorumama ben susuyorum ve sen gidiyorsunUmudumu kırmıyorum,günün birinde yaralarımı saklamamın gereği olmayacağını,bana cefa veren, eger düşündüğüm zaman, seni her geçen gün biraz daha sevdiğimiNe kadar zaman daha bekliyeceğiz ?
Özlüyorum, sana sarılmayı ve senin bana sıkıca sarılmanı,Özlüyorum, seni güldürmeyi ve senin beni öpmeni ve benim uyanmamıgöğsüne dayalı güneş doğana kadar.Bu kokuda kendimi kaybedeceğim,Bana yaklaşan dudaklarında kendimi kaybedeceğim,o kelimeleri fısıldayacağım, bu zavallı kalbimi bulan,içimdeki ateşi hissedeceğim.
Özlüyorum, seni yakından tanımayı, bilmeyi, neler aklından geçtiğini,bütün kapılarını açmayave bu fırtınaları yenmeyi, bizi yere çekmeye ugraşan.Senin gözlerinde aynaya bakmayi,şafak vaktine kadar seninle şarki söylemeyidudaklarimiz düşene kadar öpüşmeyive her gün yüzünde bu tohumun nasil yetişmesini görmeyi.Var etmek, rüya görmek, herşeyin olduğu gibi gelmesi,üzüntü`den ve acı`dan korkmayı terk ederekten.
Özlüyorum, sana anlatmayı, içimde neler olduğunu,Özlüyorum, senin ilgini çekmeyi ve sana her gün yeni bir sürpriz yapmayıher gün bu kelebekleri hissetmeyi, seni gördüğümde.Kimi ilgilendirirki başkalarının ne dediği? Kimi ilgilendirirki başkalarının ne düşündüğü?Eger deli divaneysem, bu sadece beni ilgilendirirve şimdi yine bütün dünyayı benim tarafımda göreceğim,ve şimdi yine göreceğim, güneşin pırıltısını.
Özlüyorum, seni yakından tanımayı, bilmeyi, neler aklından geçtiğini,bütün kapılarını açmayave bu fırtınaları yenmeyi, bizi yere çekmeye ugraşan.Senin gözlerinde aynaya bakmayı,şafak vaktine kadar seninle şarkı söylemeyidudaklarımız düşene kadar öpüşmeyive her gün yüzünde bu tohumun nasıl yetişmesini görmeyi.Var etmek, rüya görmek, herşeyin olduğu gibi gelmesi,üzüntü`den ve acı`dan korkmayı terk ederekten.