Bıraktım cümleleri, iyi ol artık diye,Daha fazla kısalmasın gündüzler diye,Yalan değil bittim ben de, paramparça kalbim,Ve söz verdim, çıkmam yoluna.Ama çok zor dayanmak,Saat sabah beş ise,Bıkmışsan ve İstanbul’daysan,Beni yakan İstanbul’daysan.
içimde deprem yine, eyvah!Halim yok hiç artık eyvah, eyvah!Düşüyor sustuklarım gözlerimden, yine eyvah!Haberin yok yine, eyvah!
جمله ها را رها کردم ، که خوب باشی دیگرکه بیش از این کوتاه نشود روزهادروغ نیست من نیز تمام شدم ، قلبم پاره پاره استو قول دادم ، در راه تو پا نمی گذارماما بسیار سخت است تحمل کردنساعت پنج صبح است اگرکلافه شده و در استانبولی اگردر استانبولی که مرا سوزاند اگر
در درونم زلزله است دوباره ، ای وایهیچ حالی ندارم دیگر ای وای ، ای وایسکوت کرده هایم از چشمانم می افتد ، دوباره ای وایخبر نداری دوباره ، ای وای
俺は言葉を紡ぐことを諦めて、「お前のいいようにしろよ」 と言い、「もうこれ以上短くならないでくれ、昼間よ」と言った本当に、疲れてしまったんだ俺もバラバラになった俺の心そして俺は約束したんだ、君の道を邪魔しないとでもそれに耐えることはとても難しくて時刻が午前５時にもなれば俺は飽きてしまって イスタンブルにいるのなら俺を焼き尽くす イスタンブルにいるのなら
俺の中で また地震だ ああ！全く以てどうにもならないんだ ああ！ああ！沈黙が俺の両目から零れ落ちて行くんだ、ああ！君からの知らせがないことにも 叫ぶよ ああ！