Sa notte 'e sa jana
De sos contos intesos dae sende minoreOe paren suspesos che tempus bennidore.
M’ides in sa natura linna, foza o fioreSo bellesa e durcura, so sa jana 'e s’amore.
Jana, t’apo incontrada passizende in su monteS’anima ispantada dachi mi fis defronte.
Est solu disingannu, non t’isetes fortunaNo at a benner mai s’annu d’esser sole cun luna.
Ma in custa notte sa luna un’ispera de sole at collidu pro meCusta est sa vera fortuna, connoscher s’amore chi 'enit pro te.
So sa jana 'e s’amore e i’sa notte est sa miaE pro custu bos canto una notte 'e majìa.
Pro custa notte ebbìa, oh jana, t’imploro cun mecus arreaChin cuss’ammentu in su coro ap’a istare serenu una vida intrea.
So sa jana 'e s’amore e i’sa notte est sa miaE pro custu bos canto una notte ’e majìa.
De sa die su lugore s’est ispartu in s’aeraTando restat s’ispera de unu sonniu de amore.