فينسنت
ليلةمزدانة بالنجوم..فلتجعل (باليتة) ألوانك زرقاء وخضراءأنظر للخارج حيث نهار الصيف..بعينين تدركان ظلام روحيالظلال فوق الجبال..أرسم الأشجار وأزهار النرجس الأصفر..أقتنص النسيم ورجفة برد الشتاء..بالألوان فوق أرض جعلها الثلج كالكتان الأبيض
الآن أفهم ما حاولت أن توصله لي..أفهمكيف كافحت لتحتفظ بعقلك..كيف حاولت أن تحرر هؤلاءلكنهم ما كانوا ليصغوا..ولم يعرفوا كيف يفعلون ذلك..ربما سيصغون لك الآن..
ليلةمزدانة بالنجوم..أزهار مشتعلة تتألق لامعة..سحب ملتفة في ضباب بنفسجي..تنعكس في عيني (فنسنت) الزرقاوين الصافيتين..ألوان تتدرج..حقول نهارية من الحبوب بلون الكهرمان..وجوه لوحتها الشمس تصطف بالألم..تستريح تحت يد الفنان المحبة..
الآن أفهم ما حاولت أن توصله لي..كيف كافحت لتحتفظ بعقلك..كيف حاولت أن تحرر هؤلاءلكنهم ما كانوا ليصغوا..ولم يعرفوا كيف يفعلون ذلك..ربما سيصغون لك الآن..
فهم لم يستطيعوا أن يحبوك..برغم هذا كان حبك صادقًا لهم..وحينما لم يعد أمل أمامكفي تلك الليلة المزدانة بالنجوم..قتلت نفسككما يفعل العشاق كثيرًا..لكن كان بوسعي أن أخبركيا (فنسنت)أن هذا العالم لم يوجد لشخص جميلمثلك
ليلةمزدانة بالنجوملوحات معلقة في قاعات خاليةرءوس بلا إطار على جدران بلا اسمبعيون ترمق العالم ولا تستطيع النسيانكالغرباء الذين كنت تقابلهم
رجال مهملون بثياب رثة..الشوكة الفضية لوردة حمراء بلون الدم..ترقد مهشمة محطمة فوق الثلج البكر
الآن أحسبني أفهم ما حاولت أن توصله لي..كيف كافحت لتحتفظ بعقلك..كيف حاولت أن تحرر هؤلاءلكنهم ما كانوا ليصغوا..وما زالوا لا يصغون..ربما لن يفعلوا أبدًا
Vincent
Nacht van sterren volOp 't palet klodders blauw en grijsKijken op een zomerdagMet ogen die het duister in mijn ziel onderkennenSchaduwen op de heuvelsSchets de bomen, de narcissenVat de bries en de winterkiltein kleuren op het maagdelijk linnen canvas
Nu begrijp ik pasWat je mij trachtte te zeggenHoe jij boete deed om je gezondheidHoe jij trachtte jou van ze te ontdoenZij wilden niet luisteren, zij wisten niet hoeWellicht misschien nu wel
Nacht van sterren volVlammende bloemen met heldere gloedKolkende wolken in paarse nevelDie Vincent's blauwporseleinen ogen weerspiegelenKleuren die van tint veranderen,Amberkleurige graanvelden in de ochtend, enVerweerde gezichten door pijn getekendWorden verzacht onder de zorgvuldige handen van de kunstenaar
Nu begrijp ik pasWat je mij trachtte te zeggenHoe jij boete deed om je gezondheidHoe jij trachtte jou van hen te ontdoenZij wilden niet luisteren, zij wisten niet hoeWellicht misschien nu wel
Want zij konden niet van jou houdenMaar nog was jouw liefde oprechtToen er geen zicht meer was op hoopOp die met sterren bezaaide nachtBenam jij je van 't leven zoals geliefden vaak doenMaar, Vincent, ik had jou kunnen zeggen,Dat deze wereld nooit bestemd was voorzo'n beminnelijk iemand als jij
Nacht van sterren volPortretten opgehangen in lege zalenOningelijste koppen op naamloze murenMet ogen die de wereld bezien en niet kunnen vergetenNet als de vreemden die jij ontmoet hebt:Haveloze mannen in vodden gehuld.Een zilveren doorn aan een bebloede roosLigt vertrapt an geknakt op de ongerepte sneeuw
Ik denk dat ik nu weetWat je mij trachtte te zeggenHoe jij boete deed om jouw gezondheidHoe jij trachtte jou van hen te ontdoenZij wilden niet luisteren en luisteren nog steeds nietMisschien gebeurt dat nooit.