As xatheis (Ας χαθείς)
Μες στα σύννεφα, ζωή μουμακριά απ’ τη φυλακή μου να με παςΝα μ’ αγγίζει ο αέρας,σαν το ξύπνημα μιας μέρας να γελάς.Να κουρνιάζω στο πλευρό σου,μες στο παραμιλητό σου να με βρεις.Ν’ ακουστεί το όνομά μουκι εσύ ράγισε, καρδιά μουκι ας χαθείς, ας χαθείς.
Να με σήκωνε ένα κύμανα με λύτρωνε απ’ το κρίμα της ψυχής.Να ξεπλύνει το θυμό μουνα ξανάρθει τ’ όνειρό μου να το δεις.Ας ερχόταν ένα βράδυνα `χε φως κι όχι σκοτάδι να το ζεις.Να μπορώ να σου γελάσωκι ύστερα να προσπεράσωκι ας χαθείς, ας χαθείς.
Του μυαλού μου οι εικόνεςνα `σβηναν σαν να `ταν πόρνες της στιγμής.Να μην έχω να θυμάμαι όλα αυτά που με πονάνε, ας χαθείς.Να μην ξέρω πια τι κάνεις,άλλο να μη με πικράνεις, δεν μπορώ.Δεν μπορώ να σε κοιτάζω και στα λόγια να μη βάζω σ’ αγαπώ.