Mesógeios (Μεσόγειος)
Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνάπαιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικράγέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστότο καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρόμεσ’ τη Μεσόγειο
Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκείτα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπήνησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακέςτο καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχέςμεσ’ τη Μεσόγειο
Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιάτα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιάλαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτουτο καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά τουμεσ’ τη Μεσόγειο
εδώ στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώμεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρώντα όνειρα που `παίζαν στα βαθιά νεράγινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιάμεσ’ τη Μεσόγειο
Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριάστην Ισπανία εχάθη η λέξη «λευτεριά»πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρότο καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρόμες στη Μεσόγειο