Βοσκαρουδάκι αμούστακο (Voskaroudaki amoustako)
Βοσκαρουδάκι αμούστακο στα όρη που γυρίζωμε το σεβντά σου αγάπη μου στέκω και ντουχιουντίζω
Να σ' έβρισκα στην ερημιά μια μέρα που να βρέχεικαι να 'ναι ο τόπος άβολος σπηλιάρι να μην έχει
Να 'ρχεται μπόρα δυνατή να μη μπορεί αποσκιάσειςκαι να φοβάσαι αμοναχή μη φύγω και με χάσεις
Να βρέχει να κουφοβροντά να ρίχνει κουκοσάλικαι ξεπαπούτσωτη να 'ρθεις στην εδική μου αγκάλη
Να ανοίξω το ρασούλι μου να σε σφιχταγκαλιάσωτην αναπνιά σου να γροικώ τη μέση σου να πιάσω
Να ξεσκεπάσω από κορφής τα κατσαρά μαλλιά σουνα σε βαστώ και να γροικώ τσι χτύπους τσι καρδιάς σου
Να λέω Παναγία μου, ποτέ μη ξαστεριάσεικαι μπόρα να ξημερωθεί και να ξαναβραδιάσειποιός βρίχνει τέτοιο θησαυρό και θέλει να τον χάσει
Έλα, ήλιος ποτέ μην ξαναβγει, φεγγάρι μην απλώσειτο μυστικό τσ' αγάπης μου μη το ξεφανερώσει...