Zane Zemestoon
من زنم همزاد بارونهم نژاد کوه و تیشهطعمه شیرین یه آغوشمعنی درخت و ریشهعطر من اگه بپیچهذهن شعرهام تازه میشهاگه دستامو بکارنسبز میشم تا همیشهمن زنم که روح عشقو میسپاره به سینه ی مردمن زنم مرحم درد عاشق های شبگردتنم از جنس بهارهتو شبای کهنه و سردتک درخت ایستادهتو هجوم وحشی درداما تو عمق نگاهمیه قبیله بی کسی هستروی هر گوشه ی قلبمزخم بی هم نفسی هستمن زنم زن زمستونزن شعرای پریشونرو تنم زخم یه غربتتو چشام هوای بارون