غم غفلت Ghame Gheflat
ز ره هوس به تو کی رسم نفسی ز خود نرمیده منهمه حیرتم به کجا روم به رهت سری نکشیده منبه چه برگ، ساز طرب کنم ز چه جام، نشئه طلب کنم؟گل باغ شعله نچیده من می‌داغ دل نچشیده منتو به محفلی ننموده رو که ز تاب شعلهٔ غیرتشهمه اشک گشته به رنگ شمع و ز چشم خود نچکیده منچه بلا ستمکش غیرتم چه قدر نشانهٔ حسرتمکه شهید خنجرناز تو شده عالمی و تپیده منتو و صد چمن طرب و نمو من و شبنمی نگه آبروبه بهار عالم رنگ و بو همه جلوه تو همه دیده منبه کدام نغمهٔ دل گسل زنوا کشان نشوم خجلچو جرس به غیر شکست دل سخنی زخود نشنیده منمن بیدل و غم غفلتی که زچشم پر ز فسون توهمه جا زجلوهٔ من پر است و به هیچ جا نرسیده من