Wodan Heerst
Wodan wist waar hij zou gaan, reisde door weer en windLangs reuzenberg en schaduwrijke dalenNaar Mimirs bron, gelegen aan de voet van YggdrasilWaar Wodan kwam om de eeuwige wijsheid te halenGeen enkel man zou drinken uit de bron zo was het lotSlechts ene prijs zou de man belonenWodan bood Mimir zijn oog doch zou hij beter zienHetgeen dat is, en ons nog toe zal komen
Oneindig uw woede, uw wijsheid is grootSchenk ons de zege, de vijand de doodGeen angst om te sterven, uw volk onbevreesdDe wereld zal weten dat Wodan heerstOneindig uw woede uw wijsheid is grootSchenk mij uw kennis van leven en doodOpen mijn ogen, ontketen mijn geestEn ik zal dan weten dat Wodan heerst
Wodan hing in de boom, zichzelf verwond met een speerEen offer om de runenwijsheid te krijgenGeteisterd door zijn honger en dorst voor negen nachten langZo maakte hij zichzelf de runen eigenHet runenschrift, het magisch schrift schonk hij aan ’t MidgaardvolkEen gift aan ons die met zijn zegen strijdenNu kerven wij de runen in ons zwaard voor winst in ’t gevechtWalkuren zien wij door de hemelen rijden
Uit de hemelen staren twee ravenZij turen over ons donkere vlakke landEn zij zien hoe Wodans volk ontwaaktMet Wodans zegen gaan wij ten strijdeWe grijpen naar het zwaard, de speer en de saksDe vijand hoort hoe ons volk een strijdkreet slaaktUit onze kelen klinken de lied’renZij zingen van Alvaders wijsheid en machtEn wij zien hoe de oude god ontwaaktDe laffe vijand die vreest onze toornWij vechten voor de winst en anders de doodEn wij zien hoe Wodan in ons leeft