Ձմեռվա իրիկունը
Հողմը մեգով երկինքն առնում,Գալարում է բուքը ձյան,Մին՝ մանկան պես լաց է լինում,Մին՝ ոռնում է զերթ գազան.Մին՝ վայրենի սուլում պես-պես,Աղմըկում է տանիքում,Մին՝ ուշացած ճամփորդ, ասես,Լուսամուտն է նա թակում։
Մեր խըրճիթը աղքատ ու հին,Ե՛վ մըթին է, և՛ տըխուր.— Ի՞նչ ես նըստել պատի տակին,Իմ պառավըս, էդպես լուռ։Հոգնե՞լ ես դու փոթորիկիՈռնոցներից խելագար,Թե՞ նիրհում ես քո իլիկիԲըզզոցի տակ միալար։
Արի խըմենք, բարի ընկերԻմ սև, ջահել օրերի,Խըմենք դարդից, բաժակըդ բե՛ր,Սիրտներըս բաց կըլինի։Երգի՛ր, ո՞նց էր ապրում խաղաղՀավքը ծովի էն ափին,Երգի՛ր, ո՞նց էր աղջիկը վաղՋուրը գնում մինչ արփին։
Հողմը մեգով երկինքն առնում,Գալարում է բուքը ձյան,Մին՝ մանկան պես լաց է լինում,Մին՝ ոռնում է զերթ գազան։— Արի խմենք, բարի ընկերԻմ սև՜, ջահել օրերի,Խըմենք դարդից, բաժակըդ բեր,Սիրտներըս բաց կըլինի։
Seară de iarnă
Vîntu-n bezdna zburdă, zboară,Şi zăpada răscoleşte,Scoate urlete de fiară,Ori ca un copil scînceşte.Izba veche o străbateZgîlţîind-o din păreţi,Sau la geamul nostru bateCa un rătăcit drumeţ.
Trista e şi mititică,Vai de ea, cocioba noastră.De ce stai tu, mătuşică,Ghemuită la fereastră?Te cuprinse obosealaDe atîta viscolit,Sau cumva de sfîrîealaFusului ai aţipit?
Tu ce ţii tovărăşieTinereţii mele-amare,Hai să bem, şi voioşieSă culegem din pahare!Cîntă-mi cîntecul în carePiţigoiu-i călător,Cîntă-mi cîntecul cu soareŞi cu fata la izvor!
Vîntu-n bezdna zburdă, zboară,Şi zăpada răscoleşte,Scoate urlete de fiară,Ori ca un copil scînceşte.Tu ce ţii tovărăşieTinereţii mele-amare,Hai să bem, şi voioşieSă culegem din pahare!