To Adieksodo (Το Αδιέξοδο)
Μια χαραμάδα απ΄ το παντζούρι λίγο φωςκι ένα παράθυρο που χρόνια έχει ν΄ ανοίξεινιώθω το τέλος και ο πόνος δυνατόςσαν μια σελίδα που δε λέει να γυρίσει
Θέλω να βγω απ΄ τ΄ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγωμα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθειατην εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζωτη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
Με αναμνήσεις και με όνειρα μπορείνα `χω γεμίσει το δωμάτιο που μένωτη μοναξιά κι αν δεν τη νίκησε κανείςεγώ είμαι εδώ και να θυμάσαι περιμένω
Θέλω να βγω απ΄ τ΄ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγωμα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθειατην εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζωτη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια