Ena Hrono Akrivos | Ένα χρόνο ακριβώς
Μέσα στο πλήθος σαν σκιάΠερνάς μπροστά μου αδιάφοραΤ'όνομά σου δυνατάΝα το φωνάξω πώς κατάφεραΣαν να'μαι ξένος με κοιτάςΠόσος καιρός πάει απόρησεςΠάει ένας χρόνος αν ρωτάςΜα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες...
Ένα χρόνο ακριβώς ζω στη παράνοιαΜακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνιαΤι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαιΤην ώρα κοίταξες, να φύγεις βιάζεσαι
Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότηταΠου δεν έχω εαυτό, ψάχνω ταυτότηταΤο δικό σου το κενό, κενό το άφησαΠοτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα...
Σαν να 'μαι απλά ένας γνωστόςΤα τυπικά μόνο με ρώτησεςΣχεδόν σαν χάρη ο ενικόςΤόσο ψυχρά μ' αντιμετώπισες
Σου' μοίαζα τόσο μακρινόςΠόσος καιρός πάει απόρησεςΠάει ένας χρόνος ακριβώςΜα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες...
Ένα χρόνο ακριβώς ζω στη παράνοιαΜακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνιαΤι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαιΤην ώρα κοίταξες, να φύγεις βιάζεσαι
Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότηταΠου δεν έχω εαυτό, ψάχνω ταυτότηταΤο δικό σου το κενό, κενό το άφησαΠοτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα...