Ola Hathikan | Όλα χάθηκαν
Σε κοίταξα,Και χάθηκα,Στο μαύρο των ματιών σου.Σε άγγιξα και ένιωσα,Το κρύο των χεριών σου.Και τότε γύρισες αλλού,Το πρόσωπό σου.
Τι να έφταιξε;Και όλα αλλάξαν, πες μου;Και άπο νικητής,Μετράω τώρα τις πληγές μου.
Όλα χάθηκαν σου λέω,Και τα όνειρά μας κλαίω,Που σαν πέταλα μαδάνε ένα ένα.Όλα χάθηκαν τελειώσαν,Και τα χείλη μου στεγνώσαν,Αφού τώρα δε φιλάνε πια εσένα.
Σε έψαξα μέσα στο φως,Σε βρήκα στο σκοτάδι,Σε κράτησα και στην καρδιά,Και στο λαιμό σημάδι.Πόσο θ’ αντέξω,Στο δικό σου χάδι;
Τι να έφταιξε;Και όλα αλλάξαν πες μου;Και άπο νικητής,Μετράω τώρα τις πληγές μου.