Изыде сеятель сеяти семена своя
Свободы сеятель пустынный,Я вышел рано, до звезды;Рукою чистой и безвиннойВ порабощенные браздыБросал живительное семя —Но потерял я только время,Благие мысли и труды...
Паситесь, мирные народы!Вас не разбудит чести клич.К чему стадам дары свободы?Их должно резать или стричь.Наследство их из рода в родыЯрмо с гремушками да бич.
I wyjdzie siewca rozsiewać ziarno swoje...1
Wolności siewca w rolę pustynnąWyszedłem rankiem, za gwiazd;Ręką przeczystą, ręką niewinnąW bruzd zbronowanych piachPłodne rzucałem ziarno —Trud poszedł jednak na marne,Myśl tylko błogą straciłem i czas.
Paście się dobrze narody,Obca wam sława i cześć;Trzodzie nie trzeba swobody,Wieszać ją trzeba i gnieść.Wolnością się ona nie chlubi,Pragnie tysiące trwać lat;W swej nikczemności cóż lubi? —Jarzmo dzwoniące i bat.