Sfentona ( Σφεντόνα )
Σαράντα χρόνια έφηβος κοντα μισό αιώνατο καλοκαίρι άσπριζα,μαύριζα τον χειμώνα.Σαράντα χρόνια ανώριμοςξεφτίλας Δον Κιχώτης.Τώρα 40 χρόνια φρόνιμοςωραίος και ιππότης.
Γεννήθηκα σ’ ένα χωριόΤετάρτη μεσημέρι.Γιατρός δε με ξεπέταξεμα μιας μαμής το χέρι.οι συγγενείς μαζεύτηκαναπό νωρίς στο σπίτι.Πώς είναι έτσι το παιδίκαι τι μεγάλη μύτη!!
Νάνι νάνι το παιδί μας νάνι.Νάνι νάνι και παρήγγειλα,νάνι νάνι στην Πόλη τα προικιά τουκαι τα χρυσαφικά του τα παρήγγειλα.Νάνι νάνι κι όπουτο πονεί να γιάνει, νάνι νάνι,νάνι νάνι του.Μα εγώ από τον ύπνο μουτην έκανα κοπάνα,Τέντωνα τη σφεντόνα μουσημάδευα αεροπλάνα.Και πάνω στο καλύτερομε ξύπναγαν με βίαγια να μ’ αποκοιμήσουνεδασκάλοι στα θρανία.
Κι ενώ όλα τα θυμόμουνακι είχα μυαλό ξουράφι,να μεγαλώσω ξέχασακαι έμεινα στο ράφι.Έτσι για πάντα κράτησατην παιδική μου εικόνα,εκείνου του αλητάμπουραπου κράταγε σφεντόνα.
Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,έλα πάρε και τούτο.Μικρό μικρό σου το `δωσα,άρχοντα φέρε μου το.Κρύψε και τη σφεντόνα του,φρόνιμο κάνε μου το.
Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,συμμαθητή, θαμώνα,μαζί μου απόψε έφεραεκείνη τη σφεντόνα.Μην πάει ο νους σου στο κακό,πουλιά δε θα χτυπήσω.Με κότσυφες και πέρδικεςτι έχω να χωρίσω;
Τα παιδικά μας όνειραθα σας εκσφενδονίσω,με χρώματα και μουσικέςθα σας τα τραγουδήσω.Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,συμμαθητή, θαμώνα,απόψε που βρεθήκαμε,σου δίνω τη σφεντόνα.