Ta pio orea laika (Τα πιο ωραία λαϊκά)
Τα πιο ωραία λαϊκάσε σπίτια με μωσαϊκάτα είχαμε χορέψειγαλάζιο γύψο η οροφήκαι τα τακούνια μου καρφίκι από την πρώτη την στροφή,το στόμα εγώ το `χα λατρέψει.
Κορίτσια αγόρια σ’ ένα χωλκαι τα φιστίκια μες το μπολκι οι γέροι στη βεράνταμε το ρυθμό της μουσικήςκαι με μπλου τζην Αμερικήςμια εφηβεία επιεικήςπου γίνεται σαράντα.
[Ρεφραίν 1:]Δε γυρνάνε λέμε, πίσω ποτέ,τα καλά παιδιά. σ’ εκείνα τα χρόνιαΈρωτά μου τώρα, πληγωμένε μου αητέστάχυα είμαστε στου χρόνου τ’ αλώνια.
[Ρεφραίν 2:]Έλα μην κλαις, μη μου κλαις σε γιάτρεψαλύπες και αγάπες παλιές ανάτρεψα.Έλα μην κλαις μη μου κλαις στ’ ορκίζομαιγια παραισθήσεις καλές φημίζομαι.
[Ρεφραίν 3:]Τα πιο ωραία λαϊκάσε σπίτια με μωσαϊκάτα είχαμε χορέψειγαλάζιο γύψο η οροφήκαι τα τακούνια μου καρφίαλλά χωρίς επιστροφή.
Τις πιο ωραίες Κυριακέςμε λεμονάδες σπιτικέςτις είχαμε δροσίσειμε το Δομάζο αρχηγό,και το Σιδέρη κυνηγό,γιατ’ ήσουν Ένωση και εγώμε χωρισμό σ’ είχα φοβίσει.
Μετά μας πήγε Αριστεράτο περιβόλι κι η χαράκαι πήραμε το Βήμα,στο πρώτο υπόγειο του Κουνκαι στην Επίδαυρο που ακούνΘεούς κι ανθρώπους να νικούντα πάθη και το χρήμα
(Ρεφραίν 1 2 3)