Paraklisi
Περπάτησα πάρα πολύκαι τα φτερά μου τα `χω χάσει.Μα εσύ που δεν πατάς στη γηκαν’ την ψυχή μου να πετάξει...Μ’ ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,ένα αεράκι να μας πάρει...Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μαςτη μικρή ζωή μας...
Είναι η καρδιά μου μια αυλήσ’ ένα κελί που όλο μικραίνει.Μα εσύ που έχεις το κλειδίέλα και πες μου το "γιατί"...Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει,το όνειρό μου ξαποσταίνει...Νερό κι αρμύρα να κάνουμε δική μαςτη μικρή ζωή μας...
Έχω ένα κόμπο στο λαιμόκαι μια θηλιά που όλο στενεύει.Έλα και κάνε μουσικήτην τρέλα που με διαφεντεύει...Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς,τραγούδησέ τες να χαρείς...Μ’ ένα τραγούδι να κάνουμε δική μαςτη μικρή ζωή μας...