Μια Απογευματινή Συζήτηση
Οι πληγές που δεν μπόρεσαν να γιατρευτούν, τα αγκάθια της καρδιάς που δεν μπορούν να βγουντο εμποδιο της επικοινωνίας απο το οποίο δεν μπορώ να ξεφύγωείμαι ένας σακάτης που έχασε την ισορροπία τουοι ηλιαχτίδες του λαμπερού απογευματος με κοιτούνκαι με χαμηλή φωνή μου λένε"δεν σου ταιριάζω,δεν θα μπορέσω να σου ταιριάξω"
Κάθε μέρα σκέφτομαι δεκάδες ή μήπως εκατοντάδες φορές
Όλα μοιάζουν να υπάρχουν για να τελειώσουν
Αφάνηση της απραγματοποίητης απληστίαςη ειρήνη της ψυχής που δεν μπορώ να αποκτήσωστο τέλος του δριμύτατου πολέμου έχασα τα φτεράσαν ένα μικρό πουλί που προσέκρουσε
Κάθε μέρα σκέφτομαι δεκάδες ή μήπως εκατοντάδες φορές
Όλα μοιάζουν να υπάρχουν για να τελειώσουν
Διότι δεν έχω που να πάωκαι δεν έχω μέρος να κρυφτώ,δεν έχω θέληση να παλέψω