1:03
Aφού δεν μπορώ να γυρίσω πίσω, μετανιώνω έτσι καιαφού δεν μπορώ να ξεχάσω,πάρε όλη την ζωή μουτο αδύναμο θάρρος μουκαι την αδύναμη αθλιοτήτα μου,συγχωρεσέ τα
Ένα δευτερόλεπτο μοιάζει με ένα λεπτό,μιά μέρα μοιάζει με ένα χρόνομου δίνουν την αίσθηση ότι γίνονται όλο και πιο μακρόχροναΗ αναμνησή σου που νόμιζα πωε είχα ξεχάσει,όσο περνάο καιρός γίνεται όλο και πιο διαυγής,τώρα νομίζω πως μπορώ να την πιάσω με τα χέρια μου
Δεν θα γίνει αμυδρή έτσι?αυτή η μαύρη και πυκνή λαχτάρααφού δεν μπορώ να ξεχάσω,πάρε όλη την ζωή μουτο αδύναμο θάρρος μουκαι την αδύναμη αθλιοτήτα μου,συγχωρεσέ τα
Ένα δευτερόλεπτο μοιάζει με ένα λεπτό,μιά μέρα μοιάζει με ένα χρόνομου δίνουν την αίσθηση ότι γίνονται όλο και πιο μακρόχροναΗ αναμνησή σου που νόμιζα πωε είχα ξεχάσει,όσο περνάο καιρός γίνεται όλο και πιο διαυγής,τώρα νομίζω πως μπορώ να την πιάσω με τα χέρια μουνομίζω πως μπορώ να την πιάσω με τα χέρια μου
Παραίτηση μπροστά στα συναισθήματα,και συναισθήματα μπροστά στα δάκρυαπέφτω στα γόναταΗ αναμνησή σου που νόμιζα πωε είχα ξεχάσει,όσο περνάο καιρός γίνεται όλο και πιο διαυγής,τώρα νομίζω πως μπορώ να την πιάσω με τα χέρια μου