Vouliazo mesa mou
Στα ακροπέλαγα της γηςδυο νύχτες τώρα μ’ οδηγείςμε αλητεύεις στου ονείρου τη γαλήνη,είναι το όνειρο βαθύκι εγώ φοβάμαι μη χαθείκάποια αγάπη που η συνείδησή σου σβήνει.
Βουλιάζω μέσα μου πολλά καράβιαβουλιάζω όνειρα που έρχονται τα βράδιακι εσύ για κέρμα μου `χεις δώσει το φεγγάρικαι της ζωής τις ομορφιές μου έχεις πάρει.
Σε γκρεμισμένους ουρανούςμέσα σε χρόνους μακρινούςτώρα υπάρχουν λησμονιές απ’ την ψυχή μας,έγιν’ η μοίρα αντοχήέγιν’ ο θάνατος ευχήκι εγώ ρωτάω ποιος θα σώσει τη ζωή μας.
Βουλιάζω μέσα μου πολλά καράβιαβουλιάζω όνειρα που έρχονται τα βράδιακι εσύ για κέρμα μου `χεις δώσει το φεγγάρικαι της ζωής τις ομορφιές μου έχεις πάρει.