Kent "Mannen i den vita hatten (16 år senare)" letra

Traducción al:deenpl

Mannen i den vita hatten (16 år senare)

En bänkrad i en rastlös sen aprilJag tittar över axeln och ser dig blinka tillJag kan få dig när du villEn vind blåser skräp längs korridoren en sista gångOch du & jag håller andan och håller händer i språngetDet är inte så långt hem

Än fanns det tusentals tårar kvarOch de var dina att ge vem som helstÄntligenDe är de dyrbaraste smycken du harSå be aldrig om ursäkt igenÄntligenPasserar vi deras gränser

Minns du vår blodsed, våran lagVårt dumma korståg mot en lika korkad stadJag minns allt som naglarna mot glasMen du bara skrattar åt mig, förminskar allt till ett skämtMen jag ser på din ängsliga hållning, din jagade blick att det kännsAtt det är långt hemSnart finns det inga tårar kvarDe var våra att ge vem som helstAntligenDe är de dyrbaraste smycken vi harSå be aldrig om ursäkt igenÄntligenSätter du själv dina gränser

Den där pojken jag aldrig kändeSom gick på gator jag aldrig sågOch tänkte tankar jag aldrig tänkteUnder ett tunt och flygigt hårOch alla känslor slog och sprängdeHela vardagen full med hålI en tid då inget händeI en stad som alltid sovMen älskling, vi var alla en gång småJa, vi var alla en gång småJa, vi var alla en gång små

Jag kastar stenar i mitt glashusJag kastar pil i min kuvösOch så odlar jag min rädslaJa, jag sår ständigt nya frönOch i mitt växthus är jag säkerDär växer avund klar och grönJag är livrädd för att levaOch jag är dödsrädd för att döMen älskling, vi ska alla en gång döJa, vi ska alla en gång döJa, vi ska alla en gång dö

Vi ska alla en gång döVi ska alla en gång döVi ska alla en gång dö

Mężczyzna w białym kapeluszu (16 lat później)

Rząd ławek w niespokojnym, późnym kwietniu.Oglądam się przez ramię i widzę, że mrugasz do mnie.Mogę cię mieć, kiedy tylko zechcesz.Wiatr kieruje śmieci korytarzem ostatni raz,a ty i ja wstrzymujemy oddech i trzymamy się za ręce skacząc.To nie tak daleko od domu...

Zostały jeszcze tysiące łez....Były twoje, mogłaś dać je komukolwiekWreszcieSą najcenniejszymi klejnotami, jakie masz,więc nigdy więcej nie proś o wybaczenie.Nareszcieprzekraczamy ich granice.

Pamiętasz nasz krwawy obyczaj, nasze prawo?Naszą durną krucjatę przeciw równie głupiemu miastu?Ja pamiętam wszystko, jak odgłos paznokci na szkle.Ale ty tylko śmiejesz się ze mnie, obracasz wszystko w żart,ale widzę w twojej niespokojnej postawie, twoim zaszczutym spojrzeniu, że to odczułaś...Że to daleka droga do domuNiedługo nie będzie żadnych łezByły nasze, mogliśmy dać je komukolwiekWreszcieSą najcenniejszymi klejnotami, jakie mamy,więc nigdy więcej nie proś o wybaczenie.Nareszciestawiasz sobie granice.

Tamten chłopak, którego nigdy nie znałem,który szedł ulicą, jakiej nigdy nie widziałem.I myślał o rzeczach, o jakich ja nigdy nie myślałempod rzadkimi, rozwianymi włosami...I wszystkie uczucia uderzyły i uciekły,cały dzień powszedni pełen dziur.W czasie, w którym się nic nie zdarzyło,w mieście, które zawsze śpi...Ale kochanie, wszyscy byliśmy kiedyś maliTak, wszyscy byliśmy kiedyś mali...Tak, wszyscy byliśmy kiedyś mali...

Rzucam kamieniami w mój szklany dom,strzelam w mój inkubator.I tak hoduję swój lęk...Tak, ciągle zasiewam go na nowo.W moim pokoju jestem bezpieczny -tam rośnie zawiść czysta i nieskalana.Zbyt się boję życia, by żyć...I zbyt się boję śmierci, by umrzeć...Ale kochanie, wszyscy kiedyś umrzemyTak, wszyscy kiedyś umrzemyTak, wszyscy kiedyś umrzemy

Wszyscy kiedyś umrzemy...Wszyscy kiedyś umrzemy...Wszyscy kiedyś umrzemy...

Aquí se puede encontrar la letra de la canción Mannen i den vita hatten (16 år senare) de Kent. O la letra del poema Mannen i den vita hatten (16 år senare). Kent Mannen i den vita hatten (16 år senare) texto. También se puede conocer por título Mannen i den vita hatten 16 ar senare (Kent) texto.