O silêncio da guitarraQue à minha alma se agarraComo se fora de fogo//:Em meu peito se demoraQu´a alegria também choraE apaga tanto desgosto://
Este silêncio do TejoSem ter boca para um beijoNem olhos para chorar//:Gaivota presa no ventoUm barco de sofrimentoQue teima sempre em voltar://
Lisboa, cais de saudadeOnde uma guitarra há-deTocar-nos um triste fado//:Quando a alma se agigantaA tristeza também cantaNum pranto quase parado://
O silêncio da guitarra
Czemu milczy ta gitaraDo mej duszy to przylegaTak jakby zewnątrz ogień//:Utrzymuje się w mej piersiCzasem płacze też z radościI zmywa tak wiele zmartwień://
A ta cisza na TaguI bez ust do pocałunkuNawet nie oczu płacz//:Mewa w wietrze uwięzionaI łódź co też trwa w cierpieniuCo nalega zawsze by wracać://
Lizbona nabrzeże „saudade”*/ „nostalgia”**To tam gdzie w nas jest gitaraI wzrusza smutne Fado//:Kiedy dusza ogromnieje***A smutek, on także śpiewaŻe płacz prawie ustaje://
Czemu milczy ta gitara(tekst do śpiewu)
Czemu milczy gitaraTo przylega do mojej duszyJak zewnętrzny ogieńUtrzymuje się w mojej piersiTakże płacze z radościI zmywa wiele zmartwieńTa cisza na TaguBez ust do pocałunkuNawet nie płaczą oczyMewa uwięziona w wietrzeŁódź w cierpieniuKtóra nalega/upiera się/ zawsze wracać
Lizbona nabrzeże „nostalgia”/tęsknota/Tam gdzie jest gitaraWzrusza nas smutne FadoKiedy dusza się unosiSmutek także śpiewaPrawie ustaje płacz