Fotagogos
Όταν στα μάτια με κοιτάςΔεν με βοηθάςΌλα σου φαίνονται βουνάΚι εγώ η λύσηΈχω ραγίσειΚαι σα νύχτα με πονάςΠου το ξημέρωσεΧωρίς να βρει μια λύση
Τραγούδια πνίγονται μες το φωταγωγόΠαραμιλάει μια κοινόχρηστη αγωνίαΚάποτε σου ‘λεγα οι άλλοι κι όχι εγώΈχουν στριμώξει τη ζωή σε μια γωνίαΚάποτε όνειρα είχα δει χρωματιστάΚαι στα νησιά τους θησαυρούς μου είχα αφήσειΤώρα στο βλέμμα σου παράθυρα κλειστάΠου έξω τον κόσμο μια για πάντα έχουν αφήσει
Κλείνω παλιούς λογαριασμούςΛύνω δεσμούςΧάνω το νόημαΣτο τίποτα που ζούμε
Εσύ που ψάχνεις στους παλιούςΠροορισμούςΜα εγώ γλιστρώΣε ένα «μπορεί» κι ένα «θα δούμε»