Небо цвета молока.Спелым яблоком лунаУпадет на край земли,Чтоб ее как плод неслиВ блюде расписном зари.
Небо цвета молока.А ты глупый спишь пока.Так не выпьешь никогдаГолубого молока.
Пуще крепкого винаКружит голову однаТолько мысль о том, что днаНеба цвета молокаНе осушит никогдаВся людская суета.
А ты глупый спишь пока.Не поймешь, что небесаЛишь росиночка, слеза,Что запомнила цвета,Отразив…твои…глаза…
Ουρανός στο χρώμα του γάλακτοςτο φεγγάρι (σαν ) ένα ώριμο μήλοπέφτει στην άκρη της γηςγια να καρποφορήσει σαν καρπόςστο ζωγραφισμένο πιάτο της αυγής
Ουρανός στο χρώμα του γάλακτοςκαι εσύ ανόητε κοιμάσαι ήσυχοςέτσι,δεν θα πιεις ποτέτο μπλε γάλα
Πίνοντας δυνατό κρασίζαλίζεται το κεφάλι μουμόνο η σκέψη γιάυτό,που είναι στο πάτοΟυρανός στο χρώμα του γάλακτοςδεν θα ξεζουμιστεί ποτέαπο την ανθρώπινη ματαιοδοξία
Και εσύ ανόητε κοιμάσαι ήσυχοςδεν καταλαβαίνεις πως ο ουρανός είναιμόνο δροσοσταλίδες,δάκρυαπου απομνημονεύει τα χρώματαπου αντανακλούν στα μάτια σου