I agapi einai enas skilos apo tin kolasi | Η αγάπη είναι ένας σκύλος από την κόλαση
Πάνω μου γέρνει ένας σακάτης ουρανόςριγούν τ’ αστέρια, πέφτουν στο αδιάβροχό μου.Είναι συνήθεια που έχω από μικρόςν’ αγαπάω ό,τι με σπρώχνει στο χαμό μου.
Υφαίνω σάβανα με ήλιους παιδικούς,αναρωτιέμαι αν θα βρω κάποιο σου χνάρι.Μαθαίνω νέα σου από δαίμονες τρελούς,απ’ αστροναύτες που σε είδαν στο φεγγάρι.
Κάνω παρέα με λεπρούς που θέλουν χάδια,μ’ άγια ρεμάλια και μυαλά σακατεμένα,κατατρεγμένους που αγκαλιάζουνε σκοτάδιαμήπως ακούσω και μου πουν κάτι για σένα.
Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ’ απόγνωσηαφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος.Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την κόλασηκαι εγώ έχω φτάσει εκεί και την προσμένω.