I večeras osjećam tvoj dah,tako ružno sama, nevažna k'o prah.Mrak je, još je jednom danu kraj,pijem isto vino i plašim se sna.
A želim da si tu, kao nekad moj,i trebam da si tu, a oko mene bol.Hoću da si tu, hoću da sve znaš,kako čekam sad i kako nemam sna.
Jer u meni živi strah,opasan i jak,i bez tebe ja,postajem zla.
I večeras sjedim sama,čitam pisma i sve bih ti dala,iste slike i iste misli,i isti miris, isto sve.
Sve isto je ko tad,svako veče ti si ovdje,i progoniš me.
I tego wieczoru czuję twój oddech,tak okropnie sama, nieważna jak proch.Ciemno już, kończy się kolejny dzień,piję to samo wino i boję się snu.
A pragnę byś tu był, mój jak kiedyś,i potrzebuję cię tu, a wokół mnie ból.Chcę byś tu był, chcę byś wszystko wiedział,jak teraz czekam i jak nie mogę spać.
Bo we mnie żyje strach,niebezpieczny i silny,i bez ciebie ja,staję się zła.
I tego wieczoru siedzę sama,czytam listy i dałabym ci wszystko,te same zdjęcia, te same myśli,ten sam zapach i wszystko.
Wszystko jest jak wtedy,jesteś tu co wieczór,i prześladujesz mnie.