จดหมาย
ก้าวเดินออกไปจากผืนทรายอันอบอุ่นสู่ชายทะเลที่ความอาลัยไม่อาจส่งถึงแม้ไม่มีเธอ ดวงตะวันก็ยังคงโผล่พ้นขอบฟ้าดังเดิมว้นใหม่อีกวันกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว
เส้นทางที่เลือกในเกมเสี่ยงทายของวันนี้คือตัวฉันผู้เกียจคร้านและไม่รู้จะไปยังที้ใด คือเหตุผลที่ทำงานทุกวัน
อา มือที่ชูขึ้นไปบนท้องฟ้า สายลมในอุราอา การพลัดพรากจากเธออา สิ่งที่หลงเหลืออยู่ ณ ชายทะเลแห่งนี้ คือจดหมายซึ่งถูกวางทิ้งไว้เสมออา แม้ในห้วงฝัน แม้จะวางสายไปแล้วอา ก็ยังคงอยากได้ยินเสียงอา ตัวเธอที่ไม่อาจเรียบเรียงถ้อยคำได้อย่างงดงามวางจดหมายทิ้งไว้เสมอ
หากงานล้นมือก็คงลืมติดต่อกันเป็นบางครั้งแต่ไม่ว่ากับใคร ก็ย่อมมีครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สองตามมา
คนชราที่สนทนากันในวันนี้พร่ำบอกว่าถึงอยู่คนเดียวก็ไม่เป็นไรระหว่างทางนั้น ตัวฉันผู้น่าฉงนยังคงครุ่นคิด
อา นามแห่งดอกไม้ คำวิงวอนแห่งดวงดาวอา เธอผู้อาศัยอยู่ในตัวฉ้นอา สิ่งที่ประดับหน้าต่างบานนี้คือจดหมายซึ่งถูกวางทิ้งไว้เสมออา แม้เพียงน้อยนิด แม้เพียงบนเสื้อเชิ้ตอา ก็ยังอยากจะได้สัมผัสเธออา ขบวนสุดท้ายที่ออกเดินทางไป"กลับมาให้ได้นะ"
อา สถานที่ซึ่งให้ความสบายใจ การดำเนินต่อไปของความฝันอา คำว่า "กลับมาแล้วเหรอ" ที่เอื้อนเอ่ยกับเธออา ยังคงพัดพาฉันมาจากมุมใดมุมหนึ่งบนโลกใบนี้อา แม้เพียงในห้วงฝัน แม้จะวางสายไปแล้วอา ก็ยังคงอยากได้ยินเสียงเธออา หากเรียบเรียงถ้อยคำได้ไม่เลิศเลอนักตอนนี้ ในช่วงเวลาที่พลันเลือนลับไปก็ไม่ต้องการสิ่งใด
บอกว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งฉันจากนั้นเธอก้าวเดินต่อแล้วจากฉันไปเกิดบ้าอะไรขึ้นมาบอกว่ารักฉันปานจะกลืนจากนั้นเธอก็ก้าวเดินต่อแล้วจากฉันไปฉันควรจะไปต่อยังไง