Βρίσκει το νερό στη χλόηΔενδρολίβανο κι αλόηΚι αρχινάει το μοιρολόιΩι, Ωι, Ωι, Ωι! Ωι, Ωι, Ωι, Ω!
Λειδινέ μου Λειδινέ μουΚαι κλησαρωμένε μουΣπόρο χάρισα τ’ανέμουΚαι δενδράκι έγινέ μουΝα’βρει χώμα να θεριώσειΆλλο σπόρο να μου δώσειΛειδινέ μου Λειδινέ μουΜυριολαβωμένε μου
Με βασιλικό και κρίνοΡαίνει ο Αδωνις τον ΛίνοΚι αρχινάει καινούριο θρήνοΩι, Ωι, Ωι, Ωι! Ωι, Ωι, Ωι, Ω!
The water finds among grassrosemary and aloeand the lament begins:Woe, woe, woe, woe! Woe, woe, woe, oh!
Oh my Sensut, oh my Sensut,1and my sifted oneI've bestowed a seed upon the windand became a sapling for melet it find the soil to flourishand produce another seed for meOh my Sensut, oh my Sensut,my heavily wounded one
With basil and lilyAdonis besprinkling Linos 2and a new mourning begins:Woe, woe, woe, woe! Woe, woe, woe, oh!