Iron
Deep in the ocean, dead and cast awayWhere innocence is burned in flamesA million mile from home, I’m walking aheadI’m frozen to the bones, I am
A soldier on my own, I don’t know the wayI’m riding up the heights of shameI’m waiting for the call, the hand on the chestI’m ready for the fight, and fate
The sound of iron shocks is stuck in my head,The thunder of the drums dictatesThe rhythm of the falls, the number of deadsThe rising of the horns, ahead
From the dawn of time to the end of daysI will have to run, awayI want to feel the pain and the bitter tasteOf the blood on my lips, again
The steady burst of snow is burning my hands,I’m frozen to the bones, I amA million mile from home, I’m walking awayI can’t remind your eyes, your face
Željezo
Duboko u oceanu, mrtav, odbačenGdje nevinost gori u plamenuMilijun milja od doma, hodam naprijedSmrznut do kosti, ja sam
vojnik sam i put više ne znamJašem na visini sramaČekam poziv ruka na prsimaZa borbu, sudbinu, spreman ja
Zvuk željeza udara u glavi,Bubnjevi se ore, diktirajuritam padanja, broj mrtvihUstajanje hordi ispred
Od početka vremena do kraja danaMorat ću bježatiŽelim bol i gorki okus krvi jaNa usnicama osjetiti
Od snijega hladnog k'o smrt ruke goreSmrznut do kosti, ja sammilijun milja od doma, hodam, odlazimNe mogu podsjetit' tvoje oči, lice
Vas
Mélyen az óceánban, holtan, kitaszítva.Hol az ártatlanságot lángok emésztik.Millió mérföldre hazámtól, megyek előre.Csontig fagytam már, csontig...
Saját magyam ura vagyok, de az utat nem tudom.Csak lovagolok, egyre magasabbra szégyenemben.Várok az isteni jelre, vállamra nehezedő kézre.Készen állok a csatára, sorsom elé állok.
Fém lövedékek hangja visszhangzik a fülemben.Dobok vihara diktál nekemritmust a bukásokhoz, a halálosztáshoz,kürtök szava üldöz...csak előre.
Az idő hajnalától napjaim végéig,Menekülnöm kell...messzire.Érezni akarom a fájdalmat, a vért.Keserű ízt az ajkamon...ismét.
Állandóan zuhogó hó égeti a kezemet.Csontig fagytam már, csontig.Millió mérföldre a hazámtól, menekülökMár nem emlékszem a szemedre, arcodra...
アイアン
ここででは罪の無い者は炎に包まれる故郷から遠く離れ、僕は歩く骨まで凍り
僕は自分から志願した兵士、道も知らない不名誉の丘を駆け上り僕は胸に手を当て、召命を待つ戦う用意は出来ている、宿命を受けいれる用意も
鉄のぶつかり合う音が頭から離れない天から聞こえるドラムの轟音落ちる者たちのリズム、死者の数角笛が高く響き
夜明けから日没まで僕は走らなければ、遠く離れるために唇の苦い血の味、痛みを再び味わいたい
この破裂するような雪が僕の手を火傷させる骨まで凍り故郷から遠く、僕は離れて行く君の瞳も、顔も思い出す事が出来ない
Ferro
No fundo do oceano, morto e abandonadoOnde a inocência arde em chamasA um milhão de milhas longe de casa, eu estou indo em frenteEu estou congelando até nos ossos, eu estou
Um soldado a seus próprios cuidados, não sei o caminhoEstou subindo o cume da vergonhaEstou esperando a ligação, a mão sobre o peitoEstou pronto para a batalha, e para o destino
O som dos baques de ferro está gravado na minha cabeçaO trovão de tambores demarcaO ritmo das quedas, o número de mortesO aumento das buzinas, à frente
Desde o começo dos tempos até o fim dos diasTerei que fugir, para longeDesejo sentir a dor e o gosto amargoDo sangue nos meus lábios, de novo
Esta constante explosão de neve está queimando minhas mãosEu estou congelando até nos ossos, eu estouA um milhão de milhas longe de casa, eu estou partindoNão lembro de seus olhos, do seu rosto.
Gvozden
Duboko u okeanu, mrtav i odbačenGde nevinost gori u plamenuMIlion milja od kuće, hodam pravoSmrznut do kostiju, Ja sam
Sam svoj vojnik, ne znam putDižem se sa visine sramaČekam poziv, ruka je na grudimaSpreman sam za borbu, i sudbinu
Zvuk gvozdenih udarca su mi stalno u glaviGromovi bubnja diktirajuRitam pada, broj mrtvihRastu uz sirenu, napred
Od zore do kraja danaMoram bežati, dalekoŽelim da osetim bol i gorak ukusKrvlju na mojim usnama, opet
Smrtonosna ekspozija mi gori rukeSmrznut do kostiju, Ja samMIlion milja od kuće, hodam pravoNe mogu da se setim tvojih očij, lica
Demir
Okyanusun derinliklerinde, ölü ve reddedilmişMasumların alevler içinde yandığı yerdeEvimden bir milyon mil uzakta, ileriye yürüyorumKemilerime kadar dondum, ben..
..tek başına bir askerim, yolu bilmiyorumUtancın zirvesine yükseliyorumÇağrıyı bekliyorum, elim göğsümdeSavaşmaya, kadere hazırım
Demirlerin çarpışma sesi kafamın içinde sıkışmışDavulların gürültüsü kabul etmeye zorluyorDüşenlerin ritmi, ölenlerin sayısıBorazanalrın sesi yükseliyor ileriden
Şafak vaktinden günlerin sonuna kadarUzaklara kaçmak zorunda olacağımAcıyı ve kanın acı tadınıDudaklarımda hissetmek istiyorum, yeniden
Karın ölümcül patlayışı ellerimi yakıyorKemilerime kadar dondum, ben....evimden bir milyon mil uzakta, uzaklara yürüyorumSenin yüzünü, gözlerini hatırlayamıyorum