Pés mu pos borís (Πές μου πως μπορείς)
Πες μου πως μπορείς φεύγω να μου πειςΔίχως να πονάς, δίχως να μιλάςΚάθε μας στιγμή, κάθε μας φιλίΠες μου πως μπορείς έτσι να ξεχνάςΖήσαμε μαζί μια μικρή ζωήΠου χωρίς ψυχή την πετάς μακριάΠες μου πως μπορείς να μην μ’ αγαπάςΠες μου πως μπορείς, πες μου πως μπορείς
Πες μου αν μπορείς σ’ άλλην αγκαλιάΝα βρεις τα φιλιά που `χουν πια χαθείΠες μου αν μπορείς σ’ άλλης την καρδιάΝα βρεις την φωτιά που `χα στην καρδιάΚι αν μπορείς να λες, μα χωρίς να κλαιςΠως εσύ δεν φταις που `σβησε το χτεςΠες μου αν μπορείς να μη μ’ αγαπάςΠες μου αν μπορείς, πες μου αν μπορείς
Στάσου μια στιγμή, κάτι να σου πωΤώρα που για μας τέλειωσ’ η γιορτήΉμουν σαν τη γη, ήσουν η βροχήΉμουν το νερό κι ήσουν η πηγήΜου `δωσες το φως, μου χάρισες πνοήΚι αν εσύ χαθείς, σβήνει κι η ζωήΠες μου πώς μπορείς να μη μ’ αγαπάςΠες μου πώς μπορείς, πες μου πώς μπορείς
Από μακρινά, μέρη ξωτικάΧίλιους θησαυρούς και χρυσά φλουριάάπιαστα πουλιά με χρυσά φτερά θα `βρωκαι θα `ρθω να σου τα χαρίσωΓια να μ’ αγαπάς όσο σ’ αγαπώΝα μην πας μακριά, να μη φύγεις πιαΠες μου αν μπορείς να μη μ’ αγαπάςΠες μου πώς μπορείς, πες μου πώς μπορείς