Flëur "Mayatnik vechnosti (Маятник вечности)" lyrics

Wahadło wieczności

Który to już raz w urzeczonej saliNa śliskim, chwiejnym trapezie,Niby lalka z gutaperkiLecę pod samą kopułęŻeby wykonać salto ze zmrożonym sercem

I by wycofać się, oczywiście, już jest za późnoGoreją skronie i nerwy napięte do granicI śrut brzmi coraz donośniej i trwożliwieI zastyga krew pod skórąI widzę gwiazdy jak powoli spadają

Jesteś gdzieś w pobliżu w burzliwym niebie,Za cyferblatem zaćmienia księżycaPoprzez mgłę i pochmurną północŚpieszysz mi z pomocąBy fałszywemu ruchowi zapobiec

Zagubione w czasie, ogrzane przez złote promienieMałe piórko leci nad oceanem bezbrzeżnymWahadło niewidoczne kołysze się cichomiędzy rozpaczą a nadzieją nową

W polarnych lodach zamarzły statkiPisarz zmarł nie ukończywszy powieściA motorniczy metra prowadzi swój pociągZ zamkniętymi oczami przez ciemność i pustkęDo ziemi ognistej

I pośród dymiących zgliszczyZnowu znajdą tylko jedną czarną skrzynkęChroniącą świadectwa bezsensowneA obok niego śmieszny kawałek cienkiej wstążkiZ niebieskiego jedwabiu

Zastygła na skraju przepaści, słyszę smutny twój głosMałe piórko leci nad oceanem bezbrzeżnymWahadło niewidoczne kołysze się cichomiędzy rozpaczą a nadzieją nową

Chodź, licząc gwiazdy na wietrze,Będziemy pić kawę z plastikowych kubkówChwytać wargami pierwsze płatki śnieguI obejmować się nawzajem zmarzniętymi rękomaPóki jeszcze jesteśmy przy życiu

Jeśli pociemnieje horyzont i przyjdzie czas się pożegnaćMały pióro pochwyci białoskrzydła mewaA wahadło wieczności będzie się dalej kołysaćMiędzy radością a smutkiem nowym