زخم بر کف دستانصلیبم روی دوشم یهودا زیر گوشمبه مریم که مادرم مرد خدای را در خروشمسر میروم از سرمکه با جادهها گریه های های های های های های های های های میشومبه حال و فرارو رو رو رو رو روتا بگیری یک امن ناکجاتا بمیری بمیری بمیری بمیری وارام بگیریچشمها خنجرنددهانها بی پدر مادرنامن تنها کفن است غربت حقیقی وطن استکسی دیگر چرا باید بماندبراین گور تهی مرثیه خواند
Wounds on the hand palmsMy cross on my shoulder, Judah under my earsTo “Maryam” (Mary), my mother who died, I swear that I’m roaring at GodI overflow over my headThat with the roads, the cries, Hey! Hey! Hey! Hey!I get high to this mood and run away and go on and on and on…Till you get a nowhere-secureTill you die, you die, die, die, die andyou get calmThe eyes are dirksThe mouths are parent-lessThe only shelter is the shroud, the real exile is homeland!Why should someone else remain anymore?to moan the requiem on this empty grave