Entnimia (Ενθύμια)
Σ' ένα συρτάρι μου παλιόΞανακοιτάω τα πράγματά μαςΌσα μας δένανε τους δυοΚι αυτά που ήταν όνειρά μαςΑπ' το χαμένο έρωτά μας
Δικά μας γράμματα σε κίτρινα χαρτιάΦωτογραφίες μας που μειναν για ενθύμιαΔε ζωντανεύουν τη σβησμένη μας φωτιάΔεν ξαναχτίζουν του έρωτά μας τα ερείπια
Γιατί το κάνω απορώΚι όλο ξυπνάω αναμνήσειςΊσως να έμαθα να ζωΜε κάποιες λίγες ψευδαισθήσειςΠιστεύοντας πως θα γυρίσεις