Thimamai | Θυμάμαι
Ξέχασες αλήθεια τότε που ήσουν μόνηπου είχες χάσει από τα χέρια σου το τιμόνιτα παντζούρια σου κλειστά και το κινητό σουπεταμένο στη γωνιά σαν τον εαυτό σουξέχασες τις ώρες που γίνονταν σφαίρεςπως δεν έβγαινες από το σπίτι μέρεςξέχασες τις Κυριακές της μελαγχολίαςκαι τη μοναξιά κάποιας συναυλίας
Θυμάμαι στη πόρτα τα κλειδιά σου να σέρνειςΝα φεύγεις τη νύχτα και μαζί να με παίρνειςΤα λόγια των φίλων σου τρόχισαν το φρένοΣκοτάδι οι ράγες και η ψυχή σου το τρένοΣκοτάδι οι ράγες και η ψυχή σου το τρένο
Ξέχασες την παγωνιά που είχε τον χειμώνακαι την αγκαλιά που είχες για κρυψώνατι να πρωτοθυμηθώ απ'όλα για σέναπερασμένα είναι απλώς και ξεχασμένα
Θυμάμαι στη πόρτα τα κλειδιά σου να σέρνειςΝα φεύγεις τη νύχτα και μαζί να με παίρνειςΤα λόγια των φίλων σου τρόχισαν το φρένοΣκοτάδι οι ράγες και η ψυχή σου το τρένοΣκοτάδι οι ράγες και η ψυχή σου το τρένο
Θυμάμαι στη πόρτα τα κλειδιά σου να σέρνειςΝα φεύγεις τη νύχτα και μαζί να με παίρνειςΤα λόγια των φίλων σου τρόχισαν το φρένοΣκοτάδι οι ράγες και η ψυχή σου το τρένο
Θυμάμαι στη πόρτα τα κλειδιά σου να σέρνειςΝα φεύγεις τη νύχτα και μαζί να με παίρνειςΤα λόγια των φίλων σου τρόχισαν το φρένοΣκοτάδι οι ράγες και η ψυχή σου το τρένοΣκοτάδι οι ράγες και η ψυχή σου το τρένο