Μια σου λέξη μου φτάνει όνειρα να κάνωκι από μένα να θέλω κάτι παραπάνωΝα γελώ, να κλαίω, ξαναζώνα λέω δε μπορώ άλλο να κάνω
Σε μια χάρτινη εξέδρα η ζωή μου στήθηκεκαι στην πρώτη τρικυμία έπεσε διαλύθηκεΒγάλε με απ' το σκοτάδι και το φως σου κέρνα μεΚι από την ανασφάλεια στην αγάπη πέρνα με
Δεν αντέχω να βλέπω γύρω μου συντρίμμιακι αναμνήσεις να έχω στο μυαλό αγρίμιαΜέσα μου ν' αλλάξω τα παλιάνα κάψω να μη ζω πάλι στα ίδια
Just one word from you is enough for me to dreamAnd for me to want something more of myselfTo laugh, to cry,To say that I'm living again, I can't do anything else
My life was built on a platform made of paperAnd with the first storm, it fell and broke into piecesTake me out of the darkness and give me your lightAnd cross me over from the insecurity to the love
I can't stand to see ruins all around meAnd to have memories in my mind that are like wild animalsI want to change on the insideI want to burn the past so I won't endure the same things again