Φτιάχναμε καπέλα από χαρτίείχαμε και ξύλινα ντουφέκιακι ήτανε ο πόλεμος γιορτήστα παλιά μας στέκια
Όλοι σε φωνάζαν αρχηγόκι ήξερες μονάχα να διατάζειςκι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώγια να με κοιτάζεις
Έγειρες στη γη να κοιμηθείςκι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσισου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείςκι όμως έχω ζήσει
We were making hats from paperand we had wooden gunsand the war was celebrationat our old favorite places
Everyone called you leaderand the only you were doing was to instructand i was running behind youso you can see me
You lied down on the ground to sleepand your heart became like cypressi told you that i will die if someone kill youbut i'm still alive