Αλλάζει Πρόσωπα Η Θλίψη
Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη,ένα κορίτσι με κοιτάει,χορεύει, κι ύστερα πετάειπάνω απ’ τα μπαρ και τα ηχεία.
Δεν έχει τίποτα να κρύψει,καμιά φορά αντί να κλαίειχορεύει, κι είναι σαν να λέεισπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει.
Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη,μαζεύει πίσω τα μαλλιά της,θυμίζεις μια μικρή κυρίαπου όλο ξεχνάω τ’ όνομα της.
Ποιος θα τα βάλει με τη θλίψηόσο αντιστέκεσαι νικάει,σ’ όποιον τη ρίχνει από το θρόνοεσένα λέει θέλω μόνο.
Όταν τελειώνει η συναυλίακάτι παιδιά έρχονται κοντά μου.Στα σκονισμένα της αρχείαλένε πως είδαν τ’ όνομα μου.
Κι εγώ αρχίζω να γελάω,αλλάζει πρόσωπα η θλίψη.Ρωτάνε αν την αγαπάω,έστω για λίγο θα μου λείψει...