Pali I Vroxi (Πάλι η Βροχή)
Κάποιες σταγόνες, με σκοτάδι, με λερώνουνκλείνω τα βλέφαρα πως θα τις αποφύγωκαι όλα αυτά που κάθε μέρα με σκοτώνουναπ’ το μυαλό μου κάθε μέρα ξετυλίγω.
Πάλι η βροχή αυτήν την άνοιξη σκοτώνεικαι από ζήλεια, ο χειμώνας όλο γελά.Αυτή η πόλη άλλο γκρίζο δε σηκώνεικαι το παλιό της ρούχο, στη φωτιά πετά.
Τρέχω στο δρόμο και η σκόνη που σηκώνωσκεπάζει πίσω μου ό,τι με κυνηγάΤο κάθε βήμα για καλό μου διορθώνω,όμως ο χρόνος πάλι ανάποδα μετρά.