Hiroşima
Kapıları çalan benimKapıları birer birerGözünüze görünememGöze görünmez ölüler
Hiroşima'da öleliOluyor bir on yıl kadarYedi yaşında bir kızımBüyümez ölü çocuklar
Saçlarım tutuştu önceGözlerim yandı kavrulduBir avuç kül oluverdimkülüm havaya savruldu
(Benim sizden kendim için hiçbir şey istediğim yokŞeker bile yiyemez ki, kâat gibi yanan çocuk)
Çalıyorum kapınızı...Teyze, Amca, bir imza ver...Çocuklar öldürülmesinŞeker de yiyebilsinler