Can Bedenden Çıkmayınca
Kara haber tez duyulur, “unutsun beni” demişsinBende kalan resimleri, mektupları istemişsinÜzülme sevdiceğim, bir daha çıkmam karşınaSana son kez yazıyorum, hatıralar yeter bana
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canıBen nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca?
Kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasındaBir tek onu saklıyorum, onu da çok görme banaAşkların en güzelini yaşamıştık yıllarcaBütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canıBen nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca?
Kırıldı kanadım kolum, ne yerim var ne yurdumGurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misaliSelvi boylum, senin için katlanırım bu yazgıyaBöyle yazmışsa yaradan, kara toprak yeter bana
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canıBen nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca?