Απόψε από νωρίς κοιμήθηκε η πόλητα φώτα όλα σβηστά κι ερημωμένοι δρόμοικαι ψάχνω να σε βρω πριν σβήσει το φεγγάριπριν βγει ο αυγερινός και μακριά σε πάρει
Στη ζωή μου στην αυλή μου νυχτολούλουδοπου μου ζωντανεύεις μόνο κάθε σούρουποσαν παραμυθιού κατάρα η αγάπη μαςπάντα στα μισά του μένει το φεγγάρι μας
Στη νύχτα αναζητώ κάτι να μας λυτρώσειπριν έρθει το πρωί και τ' όνειρο τελειώσει
Avui la ciutat se n'ha anat a dormir d'hora,tots els llums són apagats i els carrers, buits;cerco per tot arreu, per trobar-te abans de que se'n vagi la lluna,abans de que l'estel de l'alba arribi i se t'endugui ben lluny.
Dins ma vida, al meu pati; flor nocturnaque renovelles solsament als vesprescom una maledicció de conte de fades, el nostre amor,com la lluna, s'atura a la meitat del seu viatge.
De nit cerco quelcom per poder alliberar-nos,abans de que arribi l'albada i el nostre somni acabi.