Navikla me, navikla,da je s drugima do jutra.Odvikla me, odviklai da pomislim na sutra.
Stradami u zemlju propadam.Stradam,jer znam da letim, a ipak padam.
Otkrila me, otkrilasve do kostiju i kože.Shvatila je, shvatilasa mnom lako je, sve može.
Stradami u zemlju propadam.Stradam,po šavu pucam, bam, bam, bam.
Kvari me tako jakoi toliko nisko udara.Branim se, šta da radim,kad je previše lepa gadura.
Kvari me tako jakoi toliko pamet pomera.Volim je, šta da radim,to je ipak moja mala gadura.
Przyzwyczaiła mnie, przyzwyczaiła,że z innymi jest do rana,Odzwyczaiła mnie, odzwyczaiła,choćby i myśleć o jutrze.
Cierpię,i pod ziemię się zapadam.Cierpię,bo wiem, że lecę, a jednak spadam.
Przejrzałaś mnie, przejrzałaś,aż do szpiku kości,i zrozumiałaś, zrozumiałaś,że ze mną łatwo ci pójdzie.
Cierpię,i pod ziemię się zapadam.Cierpię,i strzelam po Sawie*, pif-paf.
Ona niszczy mnie tak mocno,i tak nisko uderza.Bronię się, cóż zrobić,gdy z niej taka piękna gadzina.
Ona niszczy mnie tak mocno,i tak wariuje.Ale kocham ją, cóż zrobić,w końcu to moja mała gadzina.