Άννα Καρένινα
Στην πόλη μας δεν φτάνει τρένο πια και συ προσμένεις.Κόκκινη τσάντα έχεις αγκαλιά και περιμένεις.Κοιτάς τα ξεχασμένα τα παλιά τα ξύλινα βαγόνια,τους μαντεμένιους τους τροχούς, τις αλυσίδες τα μπουλόνια.Αχ, που σκούριασαν τα χρόνια Άννα Καρένινα.
Όλοι για σένα είναι όπως παλιά πάνω στις ράγες.όλα για σένα είναι μια φορά καπνοί και ράγες,Άννα Καρένινα.
Μέσα σε κύματα απ' ατμό είδα μια νύχτα στο σταθμό να μπαίνεικαινούργια ατμομηχανή με οδηγό και θερμαστή και να σε παίρνει.Κι από τότε τα τρένα σφυρίζουν μόνο για σένα,Άννα Καρένινα.